Jeszcze trzy lata temu nie znałem nawet terminu "kina klasy B". Wszystko zmieniło się, gdy trafiłem na "Trancers". Film Charlesa Banda pokazał mi inny rodzaj kina - kiczowatego i tandetnego, pewną niszę i sposób jej funkcjonowania. Przedstawił mi także wytwórnię FullMoon.
Od samego początku rzucają się w oczy inspiracje "Łowcą Androidów" "Terminatorem" i paroma innymi filmami.
Jack Deth jest policjantem w dystopijnej przyszłości XXIII wieku. Poluje na Martina Whistlera oraz jego armię zombie-niewolników zwanych Trancerami.
Whistler wciela w życie swój szatański plan - cofa się w czasie by zabić przodków członków Wielkiej Rady. Oczywiście Deth zostaje wysłany w ślad za nim.
Tylko, że podróże w czasie w "Trancers" wyglądają inaczej niż by się mogło wydawać. Wykorzystuje się do tego specjalne serum, które przenosi świadomość osoby do ciała jego przodka w przeszłości.
Cool!
Warstwa fabularna nie jest ani niczym odkrywczym, ani niczym wymyślnym. Jest absurdalna... ale działa zaskakująco dobrze.
Przede wszystkim - film ma w dupie wszelkie zasady kontinuum czasoprzestrzeni, co jest ruchem... odważnym, jak na film o podróżach w czasie.
Niemniej jednak przez cały seans nie można pozbyć się wrażenia, że ta głupkowatość była całkowicie zamierzona. Twórcy musieli te wszystkie pomysły wrzucać do scenariusza z pełną świadomością tego jak głupie one są.
Zwłaszcza, że bohaterowie są pisani w przyzwoity i zabawny sposób. Jack Deth to typowy twardy macho glina z nażelowanymi włosami, zarostem i w prochowcu. Tim Thomerson, może nie jest najlepszym aktorem na świecie, ale wzbudza sympatię i robi dużo zabawnych rzeczy ze swoją postacią. W filmie występuje także młoda Helen Hunt. Chemia między tą dwójką jest niesamowita.
Wizualnie film prezentuje się całkiem dobrze - neonowe światełka.
Muzyka Phila Daviesa i Marka Rydera jest bardzo nastrojowa i jak wiele innych rzeczy w filmie - nawiązuje do "Łowcy Androidów"
No i, oczywiście jak na pseudo-noir przystało dostajemy pierwszoosobową narracje głównego bohatera.
Efekty specjalne są tanie, ale nie rażą, wręcz idealnie komponują się z resztą. Widzimy tutaj kule lecące w zwolnionym tempie i to 14 lat przed Matrixem!
"Trancers" to film z unikalnym"duchem". Jest konsekwentny w swoim kiczu i absurdzie, ale nie zapomina o sympatycznych bohaterach i zwyczajnie ma frajdę z tego, czym jest.
Nie jest to kino dla każdego, bo na masę rzeczy trzeba przymknąć oko, ale gdy wam się uda dostaniecie zabawny seans... i cztery sequele trzymające mniej więcej ten sam poziom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz